TUVALET EĞİTİMİ

ÇOCUKLARIN AĞLAMASI NİÇİN GEREKLİDİR?

Çocukların, rahatsız edici deneyimlerinin etkilerinden kurtulup kendilerini iyileştirmek için, ağlayıp öfkelenerek acı verici duygularını ifade etmeye ihtiyaçları vardır. Ağlamayı acı çekmekle özdeşleştirilen bir kültürel anlayış vardır ve anne babalar çocukların ağlamayı kestiğinde daha iyi hissedeceğine inandırılmıştır. Gerçekte tam tersi doğrudur. Ağlamak acı çekmekten kurtulma sürecidir ve çocuklar gözyaşı dökme özgürlüğüne kavuşmadıkça kendilerini daha iyi hissedemezler.

  Küçük çocukların hayatında birçok stres kaynağı vardır. Bu stres kaynaklarının hepsi ağlama ihtiyacı doğurur. Maalesef küçük çocuklar her zaman neden ağladıklarını ifade edemezler dolayısıyla çocuğunuzun neden ağladığını bilemezsiniz. Burada önemli olan çocuğunuzun ağlama sebebini bilmeniz değil, çocuğunuzun ağlamasını kabul etmenizdir. Nedeni söze dökülse de dökülmese de ağlamak yararlıdır.

ÇOCUĞUM AĞLADIĞINDA NE YAPMALIYIM?

 Çoğumuz ağlamanın kabul edilmediği mesajını almışızdır. Bu durum, bir parçamızın iyi olmadığına inanmamıza ve anne babalarımızı memnun etmek için bir yanımızı törpülemeye başlamamıza yol açmıştır. Biz kendimizi ifade etme hakkından mahrum bırakılmış olsak da çocuklarımıza bu hakkı vermek mümkündür. Bunun için ağlamanın önemi öneminin farkına varıp bilinçli bir çaba göstermeliyiz.

 Çocuklarımız ağlarken onlara ‘Devam et, ağla’ demek ya da ‘Şu anda gerçekten üzgünsün, değil mi?’ gibi bir soruyla acılarını kabul ettiğimizi belirtmek yararlı olacaktır. Tercihiniz bir şey söylememek de olabilir; hiç sakıncası yoktur. Gereken tek şey, çocuğunuzu izleyerek ve dinleyerek ilgi göstermek ve yüz ifadenizle sevginizi iletmektir. Böyle davranmak sizi rahatsız ediyorsa, çocuğunuz ağlarken o sırada meşgul olduğunuz işe devam edip, arada sırada gülümseyerek onu onaylayabilirsiniz. Bu yaklaşım, çocuğunuz ağlarken dikkatini  dağıtarak ya da cezalandırarak susturmaya çalışmaktan çok daha iyidir.

 Ağlamanın nedeni hayal kırıklığı ya da durumdan kaynaklanan başka bir acıysa, tek yapmanız gereken çocuğun acısını anladığınızı belirtmek ve duygularını kabul etmektir.

  Çocuğunuzun ağlamasına sizin yaptığınız bir şey neden olduysa, öfkesini ve gözyaşlarını kabul etmenin yanı sıra, hatanızı fark ettiğinizi de belirtmeniz ve ondan özür dilemeniz çok önemlidir. Kimi zaman bunu yapmak çok zor olsa da, çocuklara kırıldıklarının ya da onlara karşı hatalı davranıldığının söylenmesi ve duygularına tamamen hak verildiğinin belirtilmesi çok önemlidir.

ÇOCUKLARIN AĞLAMALARINI BASTIRMAYI ÖĞRENMESİ DURUMUNDA NE YAPILABİLİR?

Ebeveynler ağlamanın önemini fark ettiklerinde, doğal olarak bebekliğinde baskıladığı duygularını boşaltmak için ağlamasını isterler. Birçok ebeveynin karşılaştığı sorun, doğal iyileştirme mekanizmasının yeniden çalışmasını nasıl sağlayacakları ve çocuklarını artık duygularını bastırması gerekmediğine nasıl ikna edecekleridir. Birikmiş acı ve gerginliğin boşaltmasına izin verilmesi ve bunun için yüreklendirilmesi bütün aile açısından yararlı olacaktır.

Çocuklar neşeli durumlarda acı veren duyguları üzerinde çalışmak için, ebeveynlerinin ilgisinden yararlanırlar. Bunun için kullandıkları yöntem gülmektir. Gülmek, çocukların korku, öfke, utanç, güvensizlik, güçsüzlük gibi duygularıyla başa çıkmalarına yardımcı olacak bir gerginlik boşaltma mekanizmasıdır ve ağlamak kadar önemlidir. Oyunlar sırasında onun sizi yönlendirmesine izin verdiyseniz, duygularını kabul ettiyseniz ve gülmesine teşvik ettiyseniz, çocuğunuz yavaş yavaş bir güven duygusu geliştirecek ve kendisini sizinle daha derin duygularını paylaşacak kadar emniyette hissedecektir.

İkinci aşama muhtemelen hiç beklenmedik bir biçimde gerçekleşecektir. Çocuğunuz ağlamak için küçük bahaneler bulacak ve tepkinizi kontrol edecektir. Bu ağlamalar, çocuğunuzla baş başa geçirmek üzere ayırdığınız zamanda da olabilir, bunun dışında da. Bu, doğal iyileşme mekanizmasına dönüşün başlangıcıdır ve süreç işlemeye başladığı zaman gösterdiğiniz tepki çok önemlidir. Olumsuz herhangi bir yorum ya da çocuğunuzun dikkatini dağıtma çabası yeniden kapanmasına ve duygularını baskılamaya devam etmesine neden olabilir. Çocuğunuzun ağlamaları size, çocuğunuza gösterdiğiniz ilgiye ve ona verdiğiniz güvene bir armağandır.

ÇOCUĞUMUN AĞLAMASINI KABUL ETMEKTE ZORLANIYORUM

Çocuğunuz ağladığında öfke, nefret, güçsüzlük, kaygı ve utanç gibi güçlü duygular yaşarsanız şaşırmayın ve kendinizi suçlamayın. Çocukluğunuzda kendi ağlamalarınız daima sevecen bir biçimde karşılanmış olsaydı böyle hissetmeyecektiniz. Çocuğunuzun ağlamasına karşı daha hoşgörülü olabilmek için önce kendi ağlama yeteneğinizi yeniden kazanacak adımlar atabilirsiniz:

*Acıklı bir film izlerken boğazınızda bir yumru oluştuğunu hissederseniz gözyaşlarınızı tutmayın, bırakın dökülsünler.

*Hayal kırıklığına uğradığınızda ya da öfkelendiğinizde bir yastığa vurun ve kendinize bağırıp öfkelenme izni verin.

*Zor bir gün geçirdiyseniz, eşinizden ya da bir arkadaşınızdan size sarılmasını ve ağlamanıza izin vermesini rica edin. Bekâr bir ebeveynseniz birisine telefon edip sizi dinlemesini isteyin.

*Ağlamayı teşvik eden bir destek grubuna katılın ya da böyle bir terapiste gidin.

Ağlamanızı sağlayacak her şey, hem kendi sağlığınız ve esenliğiniz için yararlı olacak hem de evinizde çocuğunuzun ağlamasını kabul eden bir atmosfer yaratmanızı kolaylaştıracaktır.